Bir vefa hikayesi...

Bir vefa hikayesi...

Siyasette ve örgütlü mücadelede başarı; ortak değerlere adanmışlıktan ve kuvvetli yoldaşlık bağlarından geçer. Çoğu zaman teoride ve sözde pek severek kullandığımız bu kavramların, pratikte uygulanmasının hüsranla sonuçlandığını üzülerek tecrübe ediyoruz... Yani asla bozulmayan yol arkadaşlıklarının yanında, çıkarlar çatıştığında yolunu ayıran nice yoldaşlık hikayesiyle de dolu heybemiz...

CHP Örgüt emekçilerinin bir kitabı yazılsa ne kadar saklı kalmış değerli yaşam hikayesine ulaşırız kim bilir... Aslında beni bu metni yazmaya iten güç geçenlerde okuduğum bir haberde saklı... CHP’li Belediye Meclis üyelerinin seçim çalışması için sahaya ineceğini okuduğum bu haberde yer alan bir isim beni çok duygulandırdı.

Erol Soyuer; Ödemiş’in CHP’li Belediye Meclis Üyesi. Ama benim için Erol Amcam... Çocukluk arkadaşımın babası... Bu haber yayınlanmadan henüz birkaç gün evvel geçirdiği 8 saat süren ameliyattaydı gözümüz kulağımız... Ortaokul ve liseden arkadaşım Özgür’den, babasının yani Erol Amcamızın iyi olduğu haberini aldığımızda derin bir nefes almıştık.

Bir süredir kanserle mücadele eden Erol Soyuer ömrünü CHP’ye adamış bir örgüt emekçisi... Seçim için sahaya inecek isimler arasında onu gördüğümde vefanın, adanmışlığın bir resmini gördüm sanki... Erol Amcanın sıkıntılı geçen hastalığına rağmen partisi ve ülkesi için çalışacak olması omuzlarımdaki yükü bir kat daha arttırdı...

Beni çok etkileyen bu anıyı yazmam, tarihe not düşmem gerekiyordu. Siyasetin acımasız dünyasında mücadele ederken, bazı insani duygularımızın körelebildiğine şahitlik ediyoruz. Aslında en sıkı sarılmamız gerekenler onlar... 

Değerli büyüğüm Erol Soyuer’e acil şifalar diliyorum.

90 yıldır CHP’yi ayakta tutan, kendinden, ailesinden, yaşantısından fedakarlık ederek çalışan tüm örgüt emekçilerine saygıyla...