Medeniyetler ve Menfaatler ittifakı

Medeniyetler ve Menfaatler ittifakı

Reyhanlı’daki hain katliamın ardından yüreğimizde yas, aklımızda onlarca soru işareti kaldı. Bu elim terör saldırısıyla, yıllardır kapımızı tırmalayan hatta tekmeleyen ama bizim geçmişte yaşadığımız acı deneyimlerden ötürü ısrarla içeri almadığımız  “mezhep” çatışmasına da merhaba demiş olduk. Biz komşu Suriye’nin iç meselelerinde taraf olmakla kalmayıp, muhaliflere yardım ve yataklık yaptık. AKP İktidarı, Hatay’da yaşayan vatandaşların düşüncesine dahi başvurmadan kapılarımızı eli silahlı muhaliflere açtı. Ve böylece biz de bu kanlı oyunun bir parçası olduk.

Peki Türkiye, emperyal güçler tarafından Ortadoğu’da oynanan bu kanlı oyunun bir parçası haline nasıl geldi?

Birden olmadı elbette. Ama ilk aşama dini referans alan bir partinin iktidara gelmesiydi. 21. Yüzyıl’da tüm dengelerin “dinlerden” yola çıkılarak kurulacağı 19. yüzyılın sonlarında varsayılmaya başlanmıştı. Amerika’daki 11 Eylül saldırılarından sonra “din çatışmaları” daha dillenir hale geldi.

İlk olarak 1993 yılında “Foreign Affairs” adlı dergide, Amerikalı araştırmacı Samuel Huntington’un “Medeniyetler Çatışması mı?” başlıklı bir makale yayımlamasıyla bu tartışmanın kapıları aralanmıştı. Yayınlandığında ses getiren, fakat 11 Eylül 2001 olaylarından sonra daha çok ilgi gören makalenin ardından Huntington tezini, “Medeniyetlerin Çatışması ve Dünya Düzeninin Yeniden Yapılması” adıyla kitaplaştırarak genişletilmiş haliyle yeniden yayımladı.

Bu kitap önemli. Önemli çünkü yazarın kitapta Türkiye için önerdikleri, bugün AKP’nin birebir yol haritası. Evet yanlış okumadınız. AKP’nin 10 yıldır adım adım izlediği yol bu kitapta satır satır yazıyor. ,

Bu önerilere gelmeden kitabın bütününü kısaca özetlemek gerekirse; Yazar 21. yüzyılda haritaların medeniyetler ittifakı üzerinden yeniden şekilleneceğinden bahsediyor. Doğu’yu “İslam”la özdeşleştiren yazar, Doğu’nun Batı için yayılmacı bir tehdit olduğunu savunuyor.

Bu arada kısa bir parantez açmamız gerekirse, İngiltere eski başbakanı Tony Blair 2011 Ekim’inde İstanbul'da verdiği konferansta, siyasi ideolojilerin devrinin bittiğini, 21. yüzyılda ihtilafların kültürel ve dini kaynaklı olacağını söylemişti.

Peki sadece Blair mi böyle düşünüyor?

Hatırlayın çok yakın zamanda PKK lideri Öcalan, misak-ı milli sınırlarının genişletilerek “İslam” şemsiyesi altında büyük bir Türkiye özleminden bahsetmişti. Neden din referanslı bir çatı kurulduğu aslında projenin bütününde saklı.

“Yeni bir harita çiziliyor”

Adına ister medeniyet ittifakı deyin, ister din ittifakı. Mikro-milliyetçilikle kol kola girmiş  birleştirici unsurlar bunlar.

Evet kitaba geri dönecek olursak. Huntington Türkiye’yi “kararsız ülkeler” arasında sayıyor. Ve öncelikle laiklikten kurtulması gerektiğini vurguluyor. Köprü olmakla övünen Türkiye’nin cumhuriyet devrimleri yüzünden(!) ne doğulu ne batılı olabildiğine değiniyor ve ekliyor; “Türkiye kendini laik bir ülke olarak tanımlamaya devam ettiği sürece de İ̇slam dünyasının lideri olamaz. Ancak Türkiye bir noktada Batıdan üyelik dilenmek gibi hayal kırıklığına uğratıcı ve aşağılayıcı rolü bırakıp, İ̇slam'ın sözcülüğü gibi çok daha etkileyici ve seviyeli olan tarihi rolüne devam etmeyi düşünebilir. Fakat bunu yapabilmek için Türkiye'nin Atatürk’ün mirasını, Rusya'nın Lenin'inkini reddettiğinden dahi daha kapsamlı bir şekilde reddetmesi gerekir.”

İnanılmaz öyle değil mi? Buyrun size AKP’nin yol haritası.

Fakat esas enteresan olan Amerikalı yazarın, Türkiye’nin İslam ülkelerinin lideri olmasına ne kadar hevesli olduğu… Ve cumhuriyet devrimleriyle çağdaşlaşan Türkiye’ye duyduğu öfke…

Sahi ABD ve İsrail bölgede Sunni bir gücü neden destekliyor? Yoksa Doğu’ya “medeniyetler” ittifakı olarak pazarlanan proje, emperyaller gözünde “menfaatler” ittifakı mı?

Mezhepler ve mikro-milliyetçilik araç olarak kullanılarak oluşturulacak bu yeni haritada kimlerin ne menfaati olacak?

Onlarca soru yanıtlanmayı bekliyor. Bakarsınız başbakan Amerika’dan bu yanıtlarla döner. Ne dersiniz?