ADALET VE TECAVÜZ

ADALET VE TECAVÜZ

N.Ç., B.G., Ö.D. ve en son Ö.Y.

Onları sadece ad ve soyadlarının ilk harfleriyle tanıyoruz.

Yaşları 13. Kaderleri ortak. Henüz çocukluktan genç kızlığa geçerken, sokakta ip atlamanın doyulmaz tadına varamadan tecavüze uğradılar.

Tecavüz edenlerin sayısı neredeyse yaşlarının iki katı. Onlar henüz çocuktu. Çocukları olan kocaman adamlar gözlerindeki yaşa bakmadılar. Acımadılar ve bunu yaparken korkmadılar. Ne Allah’tan, ne yargıdan….

Korkmadılar çünkü Mardin’de 32 kişinin tecavüzüne uğrayan N.Ç. için “kendi rızasıyla birlikte olmuştur” kararı yargıtay tarafından onanmıştı. 3-5 yıl hapis cezasıyla sıyrılmışlardı günahlarından. Öyle ya korkacak ne vardı! Bu kız çocuklarının arkasında devlet yoktu, hukuk yoktu. Sahipsizdiler.

Bu sahipsizliği farkeden, insan sıfatını yitirmiş mahluklar bir kız çocuğunun hayatını karartmak için tereddüt dahi etmediler. Mardin’de, İzmir’de, Sakarya’da, Gölcük’te ve haberi basına yansımayan ve belki de şu anda hala tehditle tecavüze uğrayan nice kız çocuğunun sessiz çığlığını duyan olmadı. Ve onlar devam ettiler yollarına. Arkalarına bile bakmadan.

Tecavüzcünün belki yaşından, belki mevkisinden, belki tehditinden korkan kız çocuğu sustu. Bazı hallerde annesi fark etti. Ama korktu, sustu. Komşu bir terslik olduğunu anladı. Sustu. Tecavüzler başladığında dedikodu çarkı döndü. Kulaktan kulağa yayıldı. Ama duyanlar sustu.

13 Yaşındaki kız çocuğuna baktılar belki kınayan gözlerle. “Onun da suçu vardır”. “Ateş olmayan yerden duman çıkmaz”. “Kuyruk sallamıştır”. “Rızası vardır”. “Çıkarı vardır”dediler. Ve küçük bir kız çocuğunun ruhunun paramparça olmasına seyirci kaldılar. Sustular.

Susanların hepsi ortak aslında tecavüze. Yaşananları bilip görmezden gelenlerin hepsi sanık. Hepsi suçlu. Ama en başta bu insan müsvettelerine hak ettikleri cezayı vermeyen sistem suçlu.

Gündemi çok önemli mevzularımızı tartışmakla geçirirken, kararan yaşamlara karşı duyarsızlaşıyoruz. Adaletin tecellisi geç kalıyor, yetersiz kalıyor. Aileden ve Sosyal Politikalardan sorumlu bakanlığın uygulamaları, yaptırımları yetersiz kalıyor. Yani devlet bir kız çocuğunu sahiplenemiyor. Hakkını onun adına soramıyor.

Sahi bize neler oluyor? Vicdanımızı nerede yitirdik? Bu kararları veren hakimler rahat uyuyabiliyor mu?

Belki tüm ülke gündemini sarsması gereken bir tecavüz haberi bir manşet, birkaç köşe yazısıyla geçiştiriliyor. Kız çocuklarına tecavüzü, kadına şiddeti, çocuk gelinleri genellikle yine kadınlar protesto ediyor. Ta ki yeni bir haber gündeme düşene kadar. Sonra unutuluyor.

Artık kadın-erkek demeden hepimiz isyan edelim bu gidişe. Ve belki de en çok erkeklerin sesi çıksın bu sefer.

13 Yaşındaki bir kız çocuğunun hayatıysa mevzu bahis , gözlerimizi kaçırmayalım. Sesimizi gür çıkaralım. Bir çıkaralım. Örgütlü ve toplumsal tepkilerin karşılığını bulduğunu sosyal medyada ki T.C. eylemiyle gördük.

Şimdi değil de ne zaman? Daha fazla kız çocuğu kurban olmadan.

Tecavüz için ağırlaştırılmış hapis cezaları ve adalet için… İlgili bakanlığın bu çocuklara sahip çıkması, hakkını, hesabını sorması için… Tek yürek olalım. İnsanlık adına çok geç olmadan, bir olalım.